Maandag 7 April kreeg ik het verdrietige nieuws te horen dat mijn Opa op 90 jarige leeftijd is overleden. Dit was voor mij een hele shock, omdat hij een dag daarvoor in het ziekenhuis belandde met een longontsteking.
Natuurlijk was er voor mij de keuze om naar huis te gaan of, thuis te blijven in Goiania. Ik heb voor het eerste gekozen, en dat is absoluut niet de foute gebleken!

Die maandag erna kwam ik aan op Schiphol, waar mijn moeder en mijn zusje me stonden op te wachten, zo lief als ze zijn! Ik voelde me meteen alweer thuis, maar miste mijn Braziliaanse familie ook wel ;) Toen even lekker een avondje uitgerust want de volgende dag zouden we naar mijn Oma gaan, en mijn Opa bezoeken, die in een ( dichte ) kist lag, met een mooi boeket bloemen erop, en linten met onze namen erop. Ik heb ervoor gekozen om mijn officiële naam erop te zetten: Willem Hannes, omdat ik vernoemd ben naar mijn Opa, die de naam Willem droeg.

Die dag erna was de dienst. Ik mooi in pak, in de volgauto, nerveus voor wat er zou gaan gebeuren. Ik heb ook een speech gehouden, waarbij ik de tranen niet meer kon bedwingen. Het was een intensieve happening, waarbij veel gehuild werd, en ik besefte me ook tijdens de dienst, dat mijn Opa de allerliefste man was die ik ooit gekend heb.

En dan nu, 2 dagen later ben ik dan weer terug op Schiphol, om de rest van mijn tot nu toe zo mooie avontuur verder te gaan beleven!